Կոչ հայ երիտասարդությանը

ԽԱՐԱՆ
Մի մտահայեցությունն անգամ բավական է հասկանալու համար, որ մեր ազգային կորուստներն ավելի մեծ են եղել, քան նվաճումները:
Եվ ո՞ւմ պիտի մեղադրենք մեր ազգային պատմության ողբերգական էջերի համար. Աստծո՞ւն, որ այնքան շռայլ և գթառատ է եղել մեր ազգի հանդեպ, պարգևել է դրախտային երկիր և օժտել մեզ բանականությամբ և բազմապիսի շնորհներով:
Այս ամենից, սակայն, մենք ոչ միայն առավելագույնս չենք օգտվել և գերագույն ճիգեր գործադրել դրանց իրականացման համար, այլև հակվել ենք անհավատության և նյութապաշտության, կորցրել թե՛ մեր հայրենիքի մեծագույն մասը, թե՛ աղճատել մեր անհատական մարդկային նկարագիրը, նույնիսկ ստվերել մեր ազգային պայծառ դիմագիծը։ Արդ, հաճախ ամոթով ենք նայում աշխարհին, որ ի զորու չենք անգամ բարեկիրթ կեցությամբ ապրելու և ժառանգորդը լինելու այն մեծագույն արժեքների և արժանիքների, որոնցով փայլել են մեր նախնիք:
Արդյունքն այս ամենի այն է, որ մենք թուլացել ենք ազգովի և պետականորեն, իսկ միջազգային ուժերի համահարթեցնող (գլոբալացնող) մամլիչն ավելի ու ավելի է մոտենում մեր ազգային գոյության առանցքային սյուներին, և ահռելի վտանգ է կախված մեր ազգի գլխին, որը կարող է համաշխարհային ցնցումների ժամանակ մեզնից թողնել միայն փլատակներ:
Լի և առատ ապրելու մարմաջը մեզ զրկում է մեր հավաքական բանականությունից, կրծում մեր գոյապահպան բնազդները և գաղթական անում ամբողջ աշխարհում: Չդրսևորելով մեր հայրենիքում ապրելու կամք և զրկվելով պայքարելու վճռականությունից, հանուն մեր անհատական և ազգային, ժողովրդական իրավունքների, մենք մեզ առաջին իսկ դժվարության պահին դուրս ենք նետում Հայաստանից և տասնամյակներ շարունակ, գուցե ամբողջ կյանքի ընթացքում այլևս ի վիճակի չենք լինում թոթափելու թափառականի խարանը և վերադառնալու մեր հայրենիք: Սա է պատճառը, որ չորս հազարամյակ շարունակ մենք չենք աճում թվով և մի կերպ գոյություն ենք պահպանում:
Հազարամյակների պատմական կենսափորձը ցույց է տալիս, որ ազգի և երկրի կեցության մեջ էական փոփոխություններ կարող է կատարել միմիայն երիտասարդությունը, այն երիտասարդությունը, որն առլեցուն է կենսուժերով, տակավին անաղարտ է պահպանում Աստծո ներշնչած հոգին և կարող է լինել այն ուխտի, առաքելության տերը, ինչը նախանշված է Սուրբ գրքի մեջ, և որի հիմքերն են կազմում արդարակեցությունը, ճշմարտությունը, ազատասիրությունը, Աստծո և հայրենիքի պաշտամունքը, անսահման հավատը հոգենորոգվելու և լավապես նորացնելու իր երկրի, ժողովրդի կյանքը, իմաստավորելու մարդկային, ազգային կյանքն առհասարակ:
Հայ երիտասարդը պետք է լինի հավատավոր և ազատ կամքի տեր բառի բուն իմաստով, գաղափարապաշտ և բարոյական, խիզախ և ընդունակ իր վրա վերցնելու մեծագույն նպատակների իրագործման նախաձեռնությունը: Եթե Աստված է մեզ դաշնակից, էլ ի՞նչ անհաղթ թշնամի կարող է դիմագրավել մեզ:
Բազմաթիվ են մեր խնդիրներն ու նպատակները, և դրանց մեջ առանցքայինն ու առաջնահերթը բարեպաշտ պետություն ստեղծելն է և ՀԱՅ ԴԱՏԸ, որոնք պիտի դառնան յուրաքանչյուրիս կյանքի բովանդակությունը:
Հետևաբար, քե՛զ, հա՛յ երիտասարդ, քանի դեռ չեն կաշկանդել նյութականացված կյանքի ճիրանները, քանի դեռ չես վերածվել լոկ ուտող կենդանի էակի, որը կորցրել է հոգու և նվիրական կեցության զգացողությունը, քեզ ենք դիմում, վերցրո՛ւ քո պատմական առաքելության լծակը և մտի՛ր հայ ազգի հոգևոր անդաստանի դաշտը և գնա քո Հայ Աստուծո հետևից: Նա քեզ կտանի:
Ժիրայր ՍԷՖԻԼՅԱՆ
27.04.09թ. Երևան

Մեկնաբանություններ